پايان نامه بررسي رضايت زناشويي در بين زنان شاغل و غير شاغل

مقدمه

يكي از تغييرات مهمي كه طي چند سال اخير در علائق و خواسته هاي زنان و مردان ايجاد شده است تمايل به اشتغال زن مي باشد بطوري كه در حال حاضر در جامعه ايران حدود 14% از شاغلين را زنان تشكيل مي دهند، اين امر به دلايل متعددي اشاعه پيدا نموده كه از آن جمله است(دكتر غلام عباس توسلي – رضا فاضل- مباني جامعه شناسي – قم 1379).

بهبود يافتن وضعيت اقتصادي خانواده با اشتغال زن، فراهم شدن امكان تحصيل رايگان براي عموم، كم رنگ شدن اعتقادات و تعصبات بي جا در باب ورود زنان به اجتماع و جلوگيري از هدر رفتن نيروي انساني مفيد و دلائل فراوان ديگر.

با در نظر گرفتن مزاياي اشاره شده و مزاياي ديگر اشتغال زنان ، توجه به مضرات و مشكلات آن نيز امري ضروري مي باشد، چرا كه ناديده انگاشتن مشكلات سبب تشديد و ترفيع آنها و در نتيجه اختلال در روابط زوجين مي شود و به نوعي پيوندهاي عاطفي را تحت اشعاع قرار مي دهد بنابراين براي اينكه زن و شوهر بتوانند زندگي مشترك توأم با سعادت و سلامتي داشته باشند بايد در مورد رفع مشكلات برآمده و با همدلي و همياري يكديگر و در فضايي سالم و آكنده از حسن تفاهم خلأهاي حاصل از اشتغال زن را پر كند.

زوجين با حل مسائل و مشكلات حاصل از اشتغال زن مي توانند انسانهايي با احساس تر، منطقي تر و مسئول تر گردند و زندگي فرد را به سوي زيبايي و كمال هدايت كنند و كودكان آنها بتوانند در محيطي كاملاً آرام و دلپذير رشد كرده و انسانهايي توانا و سالم گردند.

پژوهش حاضر در راستاي تحقيق اهداف مذكور سعي دارد رابطه اشتغال زن و رضايت از زندگي زناشويي را بررسي كند، باشد كه مورد توجه قرار گرفته و مفيد واقع شود.

بيان مسئله

به توجه به فرضيه تحقيق ، دو مفهوم اشتغال و رضايت از زندگي زناشويي را تعريف مي كنيم.

مفاهيمي مثل مفهوم اشتغال در فرهنگ  عميد به اين صورت تعريف شده است:

اشتغال يعني مشغول شدن، بكاري پرداختن و سرگرم شدن به كاري از ديدگاه راهنمايي شغلي و حرفه اي كار يا پيشه، فعاليتي دائمي است كه به توليد كالا و يا خدمات منجر مي شود و براي اجراي آن دستمزدي در نظر گرفته مي شود اين فعاليت بايد درخارج از محيط خانه و حداقل 4 ساعت در روز باشد.

با توجه به موضوع مورد تحقيق كه به بررسي رابطه اشتغال زن و دضايت از زندگي زناشويي مي پردازد. اكنون مفهوم زناشويي را تعريف مي كنيم: در فرهنگ عميد رضايت از زندگي زناشويي اين گونه تعريف شده است: خشنودي و خوشدلي از زنده بودن، زيستن ،عمده حيات و معاش با زن يا شوهر، شوهر كردن و ازدواج معني شده است.

رضايت زناشويي بطور ايده آل ميزاني از رضايت است كه در آن تعداد خوشي هاي زندگي مشترك نسبت به تعداد نا خوشي هاي آن زياد است (گاتمن وجان ).