مباني نظري و پيشينه پژوهش صميميت زناشويي

مباني نظري و پيشينه پژوهش صميميت زناشويي ( فصل دوم پايان نامه )

 در 12 صفحه ورد قابل ويرايش با فرمت doc

 توضيحات: فصل دوم پايان نامه (پيشينه و مباني نظري پژوهش)

 قسمتي از متن مباني نظري و پيشينه

 چارچوب نظري پايان نامه روانشناسي با موضوع صميميت زناشويي:

2-1.      صميميت زناشويي

2-2-1.   مفهوم صميميت

صميميت به عنوان توانايي ارتباط با ديگران با حفظ فرديت تعريف مي شود. اينگونه تعاريف مبتني بر خويشتن حاكي از آن است كه فرد به درجه اي از رشد فردي دست يابد تا بتواند با ديگران رابطه صميمانه برقرار كند. صميميت را مي توان به عنوان توانايي شناخت خود در حضور ديگران دانست كه خود آگاهي و رشد هويت، براي طرفيت قابليت شخص در جهت صميميت، بسيار ضروري است. مفهوم پردازي رايج از صميميت، سطح نزديكي همسر، به اشتراك گذاري ارزش ها و ايده ها، فعاليت هاي مشترك، روابط جنسي، شناخت از يكديگر و رفتارهاي عاطفي نظير نوازش كردن است. فردي كه ميزان صميميت بالاتري را تجربه مي كند قادر است خود را به شيوه مطلوب تري در روابط عرضه كند و نيازهاي خود را به شكل موثرتري به شريك و همسر خود ابراز كند. رضايت زناشويي مي تواند در زوج هايي كه ميزان صميميت بالاتري دارند، بيشتر باشد يا به عبارتي، زوج هايي كه صميميت بااتري دارند، بيشتر باشد يا به عبارتي، زوج هايي كه صميميت بالاتري دارند ممكن است قابليت بيشتري در مواجهه با مشكلات و تغييرات مربوط به رابطه خود، داشته باشند و در نتيجه رضايت زناشويي بالاتري را تجربه كنند (پاتريك ، سلز ، گيوردانو ، فولراد ، 2007).

بنابراين، صميميت در ازدواج با ارزش است‌ زيرا‌ تعهد‌ زوجين به اثبات رابطه را محكم مي‌كند و به‌ طور مثبتي‌ با سـازگاري رضـايت زناشويي همراه است. صميمت اغلب بعنوان يك فرآيند پويا توصيف مي‌شود. به نظر هات فيلد  (1988) صميميت شامل فرآيندي است‌ كه‌ در‌ آن افراد تلاش مي‌كنند به يكديگر نزديك شوند و شباهتها و تفاوتهايشان‌ در‌ احساسات، افكار و رفتارها را كشف كنند. به نظر اسـترنبرگ ‌ (1987) صميميت احـساساتي است كه نزديكي، تعلق‌ و تماس را ايجاد مي‌كند. اسكنارچ ‌ (1991) صميميت را‌ فرآيند‌ در‌ تماس بودن، درك خود و افشاي خود در حضور همسر مفهوم‌سازي مي‌كند. اسچافر  و اولسون ‌ (1981) صميميت‌ را فرآيند‌ و تجربه‌اي مي‌دانند كه نتيجه افشاي مسائل صميمانه و در ميان گذاشتن تجارب‌ صميمانه اسـت (به نقل از اعتمادي، 1387).

صميميت يك نزديكي، تشابه و روابط شخصي عاشقانه يا هيجاني با شخص ديگر است‌ كه‌ مستلزم‌ شناخت و درك عميق از فرد ديگر و همينطور بيان افكار و احساساتي‌ است‌ كه‌ نشانه‌ تشابه با يكديگر است. صميميت يك فـرآيند تـعاملي اسـت. محور اين فرآيند شناخت، درك، پذيرش، همدلي با احـساسات فـرد‌ ديـگر، قدرداني‌ يا پذيرش ديدگاه منحصر بفرد فرد ديگر از دنياست. صميميت يك نياز اساسي و واقعي‌ انسان‌ است، و‌ تنها يك تمايل يا آرزو نيست (باگاروزي، 2001؛ ترجمه  آتش پور و اعتمادي، 1385).

2-2-2.   نظريه‌ها و رويـكردهاي صميميت

2-2-2-1.           مدل تركيبي وارينگ

وارينگ‌ (1980،1983) صميميت همسران را بعنوان تركيبي از هفت عنصر زير تعريف مي‌كند (به نقل از اعتمادي، 1387):

محبت يا هيجان ‌: ميزاني كـه احـساسات نزديك هيجاني بوسيله همسر بيان مي‌شود. وقتي احساسات نزديك هيجاني و محبت بين همسران ابراز مي‌شود، صميميت‌ ايجاد‌ مي‌شود.

بيانگر بودن ‌و خـودافشايي ‌: ميزاني كـه افكار، عقايد، گرايشات و احساسات در درون‌ رابطه بيان مي‌شود. خودافشايي با صميميت ارتباط مثبت دارد وقتي خودافشايي در رابـطه‌ زناشويي تـسهيل مي‌شود، صميميت افزايش مي‌يابد.

تطابق ‌: ميزاني كه همسران مي‌توانند با يـكديگر‌ بـصورت‌ راحـت كار و تفريح داشته‌ باشند. تطابق صميميت را بوسيله افزايش زمـان بـا هم بودن در فعاليتهاي مشترك ايجاد مي‌كند.

همبستگي‌  و تعهد : ميزاني تعهد همسران نسبت به‌ رابطه‌ است.تعهد شـرط ضـروري‌ براي ساير ابعاد‌ صميميت‌ است،زيرا اطـمينان و اعـتماد در رابطه را تـسريع مي‌كند.

روابط جـنسي‌ : ميزاني كـه نيازهاي جنسي مبادله و ارضاء مي‌شود.ارضاء جـنسي‌ منعكس‌كننده بـيشتر با هم بودنهاي شديد است‌ كه‌ يك زوج تجربه مي‌كنند.