پروپوزال بررسي تغييرات متابوليسم گلوكز ناشي ازرژيم غذايي پرچرب و استرس حاد در موشهاي صحرايي ماده

پروپوزال بررسي تغييرات متابوليسم گلوكز ناشي ازرژيم غذايي پرچرب  و استرس حاد در موشهاي صحرايي ماده

بسته به حجم مطلب، اندازه قسمت‌ها تنظيم شود.

رژيم هاي غذايي نامتعادل و موقعيت هاي پر استرس تعادل متابوليك و هومئوستاز انرژي را بر هم زده و زمينه ساز ايجاد و يا پيشرفت اختلالات متابوليك و هورموني مي شوند. رژيم هاي غذايي پرچربي كه خصوصاً حاوي درصد بالايي از اسيدهاي چرب اشباع مي باشند و در جوامع امروزي بطور شايع مصرف ميشوند موجب اختلال در ترشح انسولين تحريك شده بوسيله گلوكز (1)، چاقي (2)و مقاومت به لپتين و انسولين (3و4و5و6) مي شوند كه ريسك فاكتورهاي اصلي در ايجاد ديابت نوع 2 ميباشند. مطالعات گذشته نشان دادند كه كاربرد رژيم غذايي پرچرب در موشهاي صحرايي تحمل گلوكز را مختل كرده (7و8)و موجب افزايش غلظت گلوكز پلاسما ميگردد (9و10) كه با كاهش (10) و يا افزايش (9) غلظت انسولين پلاسما همراه ميباشد. همچنين مطالعات متعدد افزايش سطح پلاسمايي لپتين را متعاقب مصرف رژيم غذايي پرچرب نشان داده اند در حاليكه اين افزايش قادر به جلوگيري از بروز چاقي در حيوانات مورد مطالعه نشد ( 5و11و12  ). با اين حال مصرف رژيم غذايي پرچرب حتي كاهش غلظت لپتين پلاسما و در نتيجه افزايش مصرف غذا و وزن بدن را نيز موجب شده است (13). رژيم غذايي پرچرب همچنين قادر به تغيير پاسخ هاي متابوليك و هورموني به استرس مي باشد. بعنوان مثال كاربرد توام رژيم غذايي پرچرب واسترس حاد شنا؟ (14) و محدوديت حركتي (15) غلظت پلاسمايي گلوكز را به ميزان بيشتري نسبت به كنترل (رژيم غذايي معمولي+ استرس) افزايش داد. همچنين رژيم غذايي پرچرب در تعامل با استرس مقاومت به انسولين (9) و اختلال تحمل گلوكز (7) شديد تري را نسبت به گروه مصرف كننده رژيم غذايي معمولي، كه همان استرس را دريافت ميكردند، ايجاد كرد. بالاخره رژيم غذايي پرچرب قادر است ميزان ترشح انسولين از جزاير لانگرهانس جدا شده رادر پاسخ به استرس تغيير دهد (16). در مطالعات قبلي اين آزمايشگاه، بر خلاف اغلب نتايج حاصل از كاربرد رژيم غذايي پرچرب به تنهايي و يا توام با استرس، مصرف رژيم غذايي پرچرب (67/66% انرژي از چربي) حاوي چربي داخل شكم گاو (21/54 درصد اسيدهاي چرب اشباع و 89/44 درصد اسيدهاي غير اشباع)به تنهايي و يا در حضور استرس حاد و يا مزمن شوك الكتريكي در موشهاي صحرايي نر نه تنها اختلالي در هومئوستاز گلوكز ايجاد نكرد (17) بلكه قابليت ترشح انسولين از جزاير جدا شده از پانكراس در rat  هاي نر تحت استرس حاد شوك الكتريكي را در حضور غلظت بالاي گلوكز (7/16 ميلي مولار) افزايش داده و تحمل گلوكز را در حضور استرس مزمن افزايش داد.

مطالعات متعدد تفاوتهاي جنسي را در پاسخ به رژيم غذايي پرچرب و استرس نشان داده اند. به عنوان مثال، از يك سو جنس ماده در برابر مقاومت به انسولين (18و19) ويا اختلال تحمل گلوكز(20) القاء شده بوسيله رژيم غذايي پرچرب نسبت به جنس نر مقاوم تر بوده  و از سوي ديگر جنس ماده نسبت به استرس پاسخهاي شديدتري ميدهد(21و22).

با توجه به اينكه نيمي از جمعيت فعال كشور را بانوان تشكيل مي دهند و همچنين، با توجه به كمبود اطلاعات در رابطه با اثر توام رژيم پرچرب و استرس بر متابوليسم گلوكز در جنس ماده (23)، و در جهت تكميل مطالعات قبلي در تحقيق حاضر به بررسي تعامل رژيم پرچرب حاوي چربي داخل شكم گاو و استرس حاد شوك الكتريكي در موشهاي صحرايي ماده مي پردازيم و تغييرات احتمالي ناشي از اين تعامل را در ترشح انسولين از جزاير لانگرهانس جدا شده و غلظت هاي پلاسمايي فاكتورهاي متابوليك در گير در متابوليسم گلوكز مورد بررسي قرار خواهيم داد.

بررسي متون(literatarercview) :در صورت لزوم استفاده از صفحات اضافي و پيوست نمائي):   اختلال در ترشح انسولين از جزاير لانگرهانس يكي از دلايل مهم بروز بيماريهاي متابوليك مرتبط با متابوليسم گلوكز از جمله ديابت نوع 2 است (24 و 25).

متابوليسم طبيعي چربي براي ترشح عادي انسولين كاملا ضروري مي باشد و هنگام مواجهه  حاد با اسيدهاي چرب آزاد ، ترشح انسولين در حضور گلوكز تحريك مي شود . در صورتيكه مواجهه مزمن با اسيدهاي مذكور موجب كاهش ترشح انسولين مي گردد (26 و 27).

 رژيم غذايي پر چرب باعث كاهش تعداد رسپتورهاي انسوليني مي شود كه در نهايت باعث تضعيف اثر انسولين مي گردد(28 و 15) . از سوي ديگر رژيم غذايي پر چرب باعث افزايش اسيدهاي چرب آزاد در دسترس مي گردد كه باعث افزايش توليد ليپو پروتئين با دانسيته كم (VLDL) در كبد مي شود كه با مقاومت انسولين كبدي مرتبط است    ( 28و 15) .

استفاده از رژيم پرچرب، مخصوصا چربي اشباع، باعث چاقي فرد مي شود و بيان Glut2 و گلوكوكيناز را كاهش مي دهد و در نتيجه باعث اختلال در ترشح انسولين مي شود (4). رژيم غذايي پر چرب نه تنها باعث كاهش بيان    Glut2-mRNA مي گردد بلكه translocation غشاي پلاسمايي را نيز كاهش داده و باعث        هيپر گليسمي و هيپر انسولينمي مي شود(28و29و30) .